Gedig 66 - Jy

Hoor jy die voëltjies vanoggend sing,
die tortelduif wat sit en koer...
sal dit vir jou vreugde bring,
of sit jy dit met agterdog en beloer?

Wat sal dit dan kos,
om jou gelukkig te maak...
en van jou vrese te verlos,
jou diep aan te raak?

Hoekom wil jy trane stort,
op jou eie sit en huil...
sonder dat iets skort,
jou mond laat pruil?

Geluk lê en wag,
jy moet dit net optel...
die son bring 'n nuwe dag,
op God se bevel.

Betree die nuwe dag nou,
met jou hele wese...
sonder dat iets jou terughou,
vergeet van jou vrese.

Hy sal jou trane afdroog,
verskaf nuwe hoop...
plaas jou op 'n heuwel hoog,
as jy 'n pad saam met Hom loop!

Gedig 65 - Nog 'n nuwe dag

Nog 'n nuwe dag,
deur die Heer gegee...
sonder dat ons weet wat wag,
moet ons dit betree.

Sien met opwinding daarna uit,
elke les wat ons leer...
'n kykie deur ons eie vensterruit,
hoe Hy ons lewensdoek inkleur.

Gedig 64 - Leef voluit

Vergeet van die verlede,
want dit is vir altyd verby...
leef vir die hede,
hoekom oor ou dinge ly?

Móre moet nog kom,
leef vir vandag...
dalk sal jy jou verstom,
aan Sy wonders in pag.

Een dag op 'n slag,
oomblikke om te geniet...
die toekoms kan wag,
verstoot die verdriet.

Leef vandag voluit,
asof dit jou laaste sal wees...
die lewe is maar soos 'n dobberende skuit,
geniet dit met siel en gees!

Gedig 63 - Klaagliedere

Hoekom wil party mense altyd kla,
so asof hulle die wêreld op hulle skouers dra?
Alles is altyd verkeerd,
selfs al is hulle ongedeerd.

Selfs al het hulle ipekonders,
is hulle siekte iets besonders...
elke dag wat hulle leef,
loop iets skeef.

As die son skyn,
laat die hitte hul kop pyn...
as die reën buite val,
maak die nattigheid hulle mal.

Wanneer die pryse styg,
moet hulle na hul asems hyg...
want al is hulle bankbalans groot,
is hulle nou in geld-nood.

Misdaad in Timbatoe,
kom beslis na hulle toe...
nou bly hulle agter grendel en slot,
selfgemaakte tronk is hulle lot.

Kla het hul leefwyse geword,
waarmee hulle hul omgord...
selfs as hulle bid,
bly hulle in 'n hopie sit.

Nou is my vraag,
sal dit Hom behaag...
as mense leef in vrees,
en nie hulleself kan wees?

Wat is dan die sin,
dat 'n nuwe lewe begin...
om sorge saam te dra,
en oor alles te kla?

Het Jeremia dan nie genoeg,
met sy Klaagliedere geswoeg...
party mense kan daarop verbeter,
dit is nou maar seker!

Gedig 62 - Maskers

Jy wat agter jou masker skuil,
wat steek jy daarbinne weg?
Is jou hart besig om te huil,
waar bevind jy jou op jou lewensweg?

As jy jou masker vanaand afhaal,
wanneer niemand jou kan sien...
voel jou gesig dan kaal,
terwyl jy wonder of jy dit alles verdien?

Vanaand wil ek my eie masker afhaal,
sodat jy my gesig kan sien...
miskien kan jy dan bepaal,
of ek jou vriendskap verdien.

Elkeen van ons dra ons eie masker,
om ons binneste te verberg...
en vanaand lê ons wakker,
om te wonder wat môre sal verg.

Nou wil ek my masker afhou,
nie meer agter my glimlag huil...
wil ek aan Sy hand vasklou,
en by Hom skuil!