Gedig 77 - Verdwaas

My hart voel koud,
terwyl ek veg vir my behoud...
ek wens almal kon sien,
dat ek dit nie verdien.

Ek is gestroop,
van dit waarvan my hart oorloop...
dit wat ek geniet,
wat vir my vrede bied.

My binneste voel leeg,
terwyl ek alles opweeg...
al my twyfel,
wat my hart verbrysel.

Die punt wat ek wou maak,
maak nie meer saak...
die plan is volvoer,
om my mond te snoer.

My bedoeling was opreg,
al lyk dit nou sleg...
my gedagtes is 'n waas,
ek staan verbaas.

Nou is ek voor almal "ontbloot",
as die wederstrewige soort...
net God sal verstaan,
wat in my hart aangaan!

Gedig 76 - My smart

Diep in my hart
beleef ek baie smart
ek het vertel
wat my só kwel

Toé die gesprek
wat by my vrede wek
gedink ek het opregtheid gesmaak
wat my hart aanraak

'n Week verby
nou moet ek van vooraf ly
my gemoed was skoon
toe word ek gehoon

Ek was blootgestel
die aanval was fel
in my hart
is ek skoon verward

Sal 'n herder 'n skaap
eenvoudig opraap
en vir die wolwe gooi
wat 'n sagte prooi

Moes ek eerder stilbly
in my binneste ly
is die plan volvoer
om my mond te snoer