Gedig 94 - Onvoltooide Lewensdroom

Die halwe vroeë-oggend maan
laat by my 'n hartseer traan
wanneer ek dink aan elke onvoltooide hoofstuk
agter gelaat midde soveel lewens-druk

Soms voel my lewe so leeg
as alles so swaar weeg
en ek soms gou moed verloor
niks my meer bekoor

Mense stel my maklik teleur
dan sukkel ek om my self te keer
en voel ek om te vlug
beskou ek alles as 'n klug

Dan wonder ek wat skort met my
hoekom trap ek so klei
wens ek ek kon anders wees
iemand met 'n ligter gees

Eintlik voel alles in my so broos
soos 'n verlepte roos
en hoop ek ek het nog 'n kans
op nuwe lewens-glans