Gedig 111 - Wit duif

'n Wit duif

het met sy vlerke kom wuif

'n teken van bo

wat my weer laat glo

'n Wit duif

het die twyfel kom verdryf

nuwe hoop gebring

my hart weer laat sing

'n Wit duif

het my vandag laat snuif

my saggies laat huil

in my hart kom skuil

'n Wit duif

het my vaarwel gewuif

my gelaat met nuwe hoop

waarvan my binneste oorloop

Gedig 110 - DANKIE - Waarvoor?

Waarvoor sê ek dankie

elke nuwe dag

- 'n kleine klankie

met blydskap in pag

Vir die sonskyn wat my begroet

die sagte wind wat waai

vir Hom wat my in my slaap behoed

terwyl onreg rondom my draai

Vir 'n bord vol kos

'n koppie warm tee

wat my van my honger verlos

my nuwe krag gee

Vir die bed waarop ek slaap

onder 'n warm wol-kombers

terwyl ander raap

na 'n harde karton-kombers

Vir die voorreg om te leef

elke asemhalings-teug

'n liggaam aanmekaar geweef

bestem vir lewens-vreug

Ek sê dankie - bowenal

vir hierdie gedig

wat uit my gedagtes beval

my bevry van lood-swaar gewig

Gedig 109 - Die donker rondom my

Steeds is ek bang vir die donker

as die skaduwees van gister begin verskyn

ek na beter dae hunker

my vreugde wil verdwyn

Soms bevind ek my in 'n grot

sonder lig

wanneer vrees my omgord

met geen uitgang in sig

Dan wens ek dit was anders

dat ek weer iets kan wees

weg uit die losgemaal van die branders

iemand met 'n ewige positiewe gees

Partykeer raak die monster binne in my wakker

voel dit of hy my lewe wil oorneem

die bitter, hartseer beker

my van al my vrede ontneem

Die lewensberg lyk tog só hoog

terwyl ek sukkel om na bo te klim

as alles binne in my begin betoog

en ek wens ek was lewens-slim

Onweersdae maak my gemoed swaar

as ek na die donker wolke kyk

en innerlike heimwee ervaar

swaarmoedigheid net nie wil wyk

Die helder maan daar buite

laat die donkerte in my gemoed kwyn

deur my siel se ruite

totdat die onreg verdwyn

Weldrae sal die son weer skyn

helder binne in my

dan kan niks my meer ondermyn

sal vreugde begin gedy

'n Nuwe dag

bring hoop vir my siel

ongekende nuwe krag

my binneste deur verwagting besiel

Gedig 108 - Veldmuis vertel

Ek sien 'n vaal veldmuis

reg langs my huis

en die verhaal wat hy vertel

ken ek wel

'n Verhaal van hartseer en pyn

wat net nie wil verdwyn

van swaarkry en armoede

gebring deur die wêreld se roede

Ook 'n verhaal van nuwe hoop

waarvan sy hartjie oorloop

met die breek van elke nuwe dag

vind hy êrens lewens-krag   

Gedig 107 - Wie jy is

Hoe steek 'n mens dit weg

wie jy eintlik is

hoe dun is die lyn tussen goed en sleg

wat sal die mense omtrent jou wis

Sal dit help as jy in die kerkbanke sit

jy met die ewige glimlag op jou gesig

as jy selfs saam met die sediges bid

met jou skouers vol gewig

Gedig 106 - Saad van hoop

My hart is omgedolwe

deur die ploegskaar van die lewe

stukkend geskeur

nog baie teer

Die saad lê in die vore

ek voel soms verlore

wanneer gaan dit groei

my toekoms bloei

Eintlik is dit saad van hoop

waarvan my hart oorloop

'n verwagting binne in my

waarop my lewe gedy  

Gedig 105 - 'n Geliefde kwyn

Vandag voel ek klein

want ek sien 'n geliefde kwyn

weg die fors en trots

sy, 'n lewensrots

Dit het só skielik gebeur

gedagtes weggeskeur

wat sou sy dink

wanneer die wanhoop wink

Wanneer sy in die verte staar

wonder jy of sy iets gewaar

want sy lyk só weerloos

en jy voel totaal magteloos

Haar liggaam afgetakel

so baie wat haar kwel

nou net vel en been

waar is haar vreugde heen

Die ouderdom besig om te wen

amper verby die lewens-wedren

hoe sterk is haar lewenslus

is dit amper uitgeblus

Soms nog 'n sprankie hoop

deur 'n stille glimlag verkoop

vertroue sy word gespaar

deur nog 'n lewensjaar

In jou eie hart

voel jy al haar smart

want jy het self 'n ouer geword

wat weet wanneer iets skort

En vanaand wanneer jy bid

dink jy aan haar wat in 'n hopie sit

plaas jy in God al jou hoop

terwyl 'n stille traan oor jou wang loop

Gedig 104 - Trane-vloed

Wanneer jou hartseer trane val
word my gemoed vol tot by die wal
en as die damwal breek
sal die vloedwater die onreg wreek

Gedig 103 - Lewensvrae

Voor die maan - sagte vlieswolke

ver hiervandaan

weg van die draaikolke

van ons lewensbestaan

In die middel van die nag

luister na die stem van die natuur

onder die sterre prag

terwyl jy in die verte tuur

Gedagtes verdwaal

tussen 'n mengelmoes van vrae

is dit jou lewensverhaal

hoekom ander se laste dra

Soms probeer jy verander

'n beter mens wees

maar dan spoel 'n ou brander

jou uit op die strand van vrees

Moedverloor se vlakte wat wink

want jy het jou hoop laat steel

dit voel of jy in duisternis wegsink

terwyl jy 'n onwenbare spel speel

Die twyfel in jou hart

geskep in onweersdae

tye van bedekte smart

al jou lewensvrae

Gedig 102 - Lafenis vir jou siel

Voel jy soms jy is op 'n eiland

heeltemal alleen

jou binneste totaal en al uitgebrand

terwyl die druppels van twyfel oor jou reën

Afgesonder van die beskawing

net jy en die natuur

op soek na sielslawing

'n algehele gesondheidskuur

Miskien benodig jy borsvoeding

van moeder natuur

wat oor jou berusting bring

tydens jou donkerste uur

'n Innerlike soeke na lafenis

wat alles kan heel

'n omgewing vol deernis

wat vrede uitdeel

Wil jy jou menswees prysgee

jou binneste leegmaak

die kamers van jou hart uitvee

alles binne in jou skoonmaak

Jou donker gedagtes inruil

vir gedagtes van vrede en hoop

sodat jou siel kan ophou om te huil

en van vreugde kan oorloop

Dalk benodig jy 'n nuwe avontuur

miskien om te stap op 'n strand

vroeg in die oggend uur

kaalvoet op die sand

Met die oggenddou teen jou wang

wegdoen met alles wat jou binneste verniel

die natuur se vrede vasvang

'n algehele lafenis vir jou siel

Gedig 101 - Jou Liefde

Jy het jou liefde uitgestort

nou is hy daarmee vort

'n stuk van jou hart is gesteel

hoe gaan die wonde ooit heel

Saam sou julle 'n toekoms bou

nou is jou hart gedompel in rou

soos die son agter 'n donker wolk

hoe moet 'n mens hierdie onreg vertolk

Wanneer gaan die wolk verdwyn

die son weer skyn

jou gemoed ophelder

jy die boot van onreg kelder

Weldrae 'n nuwe dag

weg die donker nag

'n toekoms wat wink

hartseer verlede verdrink

Ek sien jou huppel en lag

sonder enige weeklag

'n uitbundige mens

vreugde sonder grens

Jy - 'n sonskyn mens

met 'n besondere wens

van liefde en geluk

jy sal nog die vrugte pluk

Want God sal geen onreg duld

Hy vra net jou geduld

weldra sal jy Sy plan ken

uiteindelik sal jy deur liefde wen