Gedig 97 - Soms

Soms voel ek om te vlug

weg uit hierdie klug

weg van hier

waar alles my binneste versuur

Soms voel ek alleen

onthef van alle seën

staan ek op 'n verhoog

sonder dialoog

Soms voel ek sat

heeltemal afgemat

moeg vir my werk

selfs vir my kerk

Soms voel ek naar

wanneer ek dit ervaar

'n gevoel van wanhoop

waarvan ek oorloop

Soms wil ek net gaan lê

sonder om iets te sê

en voel ek gestroop

van elke greintjie hoop

Soms wil my geloof taan

stort ek 'n stille traan

en voel my lewensweg

of dit elke dag versleg

Soms sit ek op 'n grens

met 'n lewens-wens

een van hoop

waarvan my hart oorloop

Soms dink ek terug

aan dae van ewewig

toe ek nog iets was

in 'n ander klas

Soms kom ek tot die besef

ek is van alles onthef

nou maar net 'n pion in 'n spel

wat my daagliks teen die aarde neervel

Gedig 96 - Hulpgeroep

Weereens word ek tot stilte gebring

om oor alles te besin

eintlik word ek gedwing

om van voor af te begin

Ek gee een tree na voor

dan val ek weer twee treë terug

as jy mooi luister sal jy dit hoor

'n swaarmoedige sug

Eintlik is hierdie 'n uitroep na bo

vanuit 'n binneste baie broos

na Hom in wie ek glo

om my tog te vertroos

Gedig 95 - 'n Moeder

Die grootste blydskap vir ñ vrou,
kom wanneer sy haar eersteling teen haar bors hou...
wanneer sy hom koester,
weet sy sy is ñ moeder.

Soos die jare kom en gaan,
moet sy hom gereeld vermaan...
terwyl hy as mens ontwikkel,
met lewens-waarhede sukkel .

Soos hy groot word,
wonder sy dikwels wat skort...
hoop sy net hy vind baat,
by al die jare se raad.

ñ Moeder se hart,
word soms uitgetart...
deur haar liefdes-kind,
wat hom in nood bevind.

Soms is haar hart seer,
haar binneste baie teer...
as sy kyk na haar kind se gesig,
sy skouers vol gewig.

Snags stort sy ñ stille traan,
wat ñ weg oor haar gesig baan...
as sy niks kan doen,
om met haar kind te versoen.

Soms voel sy alleen,
weet sy nie waarheen...
as niks uitwerk,
haar gesig van wanhoop vertrek.

Soms gaan sy gebuk,
onder baie lewensdruk...
sloof sy haar af,
om ñ tuiste aan haar gesin te verskaf.

Tog is dit in ñ moeder se natuur,
om alles te verduur...
is ñ moederhart,
groter as al die smart.

En as jy haar vra,
hoe sy al die laste dra...
sal sy vir jou sê,
hoe diep haar liefde lê!