Hoekom bly die son dan onder,
is alles hier by my só donker?
Wanneer word dit weer dag,
dat ek in die lig kan lag?
Het ek nog nie genoeg gewag,
vir die nuwe dag?
Dit voel of my geloof wil taan,
asof ek gly vanaf my lewensbaan.
My gedagtes begin dwaal,
terwyl die onrus binne my maal...
ek word nou baie moeg,
dat almal so met my ploeg.
Ek voel baie vuil,
terwyl ek lê in 'n kuil...
die leeus lê en loer,
dink ek is hulle voer.
Selfs die hiënas het gekom,
hulle staan en grom...
as die leeus iets los,
is ek hulle kos.
Die aasvoëls hang in die lug,
gaan beslis nie vlug...
miskien bly 'n stukkie van my oor,
wat hulle kan bekoor.
Almal wat wil vreet,
kom kry my beet...
ek is moeg geveg,
kom eet julle gereg!
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment