Die vroeë oggendson,
loer deur die wolke-kleed...
ek in my mens kokon,
met al my bedekte leed.
Die son skyn nou reeds warm,
om die aarde te verhit...
só asof dit my wil omarm,
hier waar ek op my eie sit.
Dit raak nou warm in my kokon,
dit is tyd om uit te breek...
om te glimlag vir die son,
my op die leed te wreek.
Daarom wil ek hierdie dag,
met opwinding betree...
nuwe beloftes wat wag,
deur God gegee!
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment