Branders wat spoel,
water so koel...
In die see se mond,
swem die visse rond...
Diepe waters,
ongerepte kraters...
Strome wat trek,
onbeperk...
Vissersboot wat sink,
mense verdrink...
Gesinne langs die waters,
nou die see se haters...
Nou so alleen,
besig om te ween...
Só het die see oor my gespoel,
ek kan die koelte in my hart voel...
gespoel tot in my diepste wese,
deur die kraters van my bedekte vrese...
My eie boot voel asof dit wil sink,
ek is op die punt om te verdrink...
en roep uit na iemand wat kan hoor,
stel iets aan my voor...
my siel wil ween,
ek benodig 'n wonderwerk - NET EEN!
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment