Gedig 42 - Digters-profeet

Soms voel ek soos 'n profeet,
dit moet julle nou weet...
Al dink party dit is onsin,
maak dit in my hart wel sin.

Terwyl ek die donkerwolk voorspel,
is dit besig om op te wel...
Soms dink mense ek is siek,
met my woorde-mosaiek.

Vrede op die horison,
verdwyn saam met die son...
My hart was amper sag,
toe volg die volgende aanklag.

'n Kitaar met net een snaar,
dieselfde klanke word ervaar...
Niks het verander,
een dag net soos die ander.

Hoe moes ek nou weet,
weer wag dieselfde leed?
Ek kon dit eintlik voorspel,
en in woorde stel.

My gedagtes kom vanself,
sonder dat ek daarvoor delf...
Want ek is soos 'n digters-profeet,
wat vooruit van dinge weet!