Sunday, September 5, 2010

Gedig 72 - Okkie

Ek sien nog jou forse figuur,
terwyl jy staan met jou kitaar...
trots, regop en fier,
met jou vingers wat beweeg oor elke snaar.

Nou is net 'n skaduwee van jou oor,
daar waar jy sit in jou stoel...
jou liggaam was deur koeëls deurboor,
nou wil ek vertel hoe ek voel.

Die mensdom dink hulle het die mag,
om oor alles te besluit...
daarom sal hulle God se Woord verag,
om die regverdige se lewensvreugde te buit.

Ek wil hê jy moet weet,
dat ek nou aanspraak maak op Sy Woord...
eis ek elke druppel van jou angssweet,
en vertrou op 'n wonderwerk baie groot.

Wanneer jy weer loop,
moet jy hierdie ode raam...
want vandag versamel ek elke greintjie hoop,
smeek ek vir jou oprigting in Jesus naam!

No comments:

Post a Comment