Sunday, January 30, 2011

Gedig 90 - Ouderdom

Soos die ringjare van 'n boom
die plooie op jou gesig
jy is steeds effens vroom
maar 'n mens hoor jou saggies sug

Soos 'n boom vas gewortel
het jy baie lewensjare voltooi
nou raak die aanslae meer fel
jou liggaam die ouderdom se prooi

Soos blare in die wind
het jou jeug weggewaai
net toe jy dink jy het jouself gevind
is die tekens van ouderdom oor jou gesaai

Soos 'n emmer melk se dik laag room
wat stoom in die winterkou
alles nou net 'n droom
oomblikke van sukses waaraan jy klou

Soos die branders van die see
wat oor die sand kom en gaan
sou jy graag alles dood vee
'n nuwe weg baan

Soos 'n wilgerboom by 'n rivier
reeds ver vooroor gebuig
geen tekens meer van jou fier
min om oor te juig

Soos 'n skilpad se waggel-loop
jy met jou skuifel-stap
reeds van jou energie gestroop
dit word op jou gesig verklap

Soos 'n stormwind wat gaan lê
is jy besig om stil te raak
wonder jy wat om te sê
eintlik maak dit nie meer saak

Soos die son in die verte wegsak
is jou lewenslus besig om te kwyn
jou liggaam nou te swak
alle hoop het verdwyn

Soos 'n gewonde dier
wag jy om te sterf
in jou laaste uur
sal jy rus en vrede verwerf

No comments:

Post a Comment