Vader ek neem my erfdeel gou,
want die tyd om te vertrek is nou...
Lank die pad na die land van melk en heuning,
sonder 'n vader se ondersteuning...
Omring deur vriende nuut gevind,
wat hulle gou aan hom verbind...
Nou het die rykdom verdwyn,
asook vriende se samesyn...
Alleen en verlate is hy,
almal stap verlangs verby...
Die varke se peule lyk nou heerlik,
wêreld se liggies nie meer so begeerlik...
Sy vader se huis lyk nou weer,
na die plek om na terug te keer...
Want daar het selfs slawe,
'n veilige hawe...
Selfs al is hy nou half kaal,
sal sy vader hom kom haal...
Die vetgemaakte kalf word nou geslag,
want 'n vader het lank gewag...
Sy broer is baie kwaad,
oor die feësvieringe van huis en haard...
Die verlore seun is terug,
met 'n nuwe kleed oor sy rug....
'n Vader sal altyd vergewe,
en die deur oopmaak vir nuwe lewe...
Al die ou dinge nou verby,
Vader se seun weer aan Sy sy
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment