Gedig 39 - Lig versus duisternis

Ek sit hier in my veldstoel alleen,
met die nag-geluide om my heen...
Die vuur knetter nou en dan,
terwyl die lig daarvan om my span...
Die koue wat die wintersnag bring,
word deur die hitte van die vuur verdring...
Skadus wat "lewe" in die vuur se lig,
beweeg verby my gesig...
Sterre flikker daar hoog,
om teen die donkerte te betoog...
Ek sit hier en dink,
en voel hoe my gedagtes wink...
Lig word deur duisternis beperk,
asof dit daarteen werk...
Het jy al die lig gesien,
of voel jy dat jy die donkerte verdien?
Meer helder as die vuur se lig,
sal die Meester se genade jou verlig...
Veel warmer as die vlam van 'n vuur,
die heenkome waarna 'n ongeredde tuur...
Die grens tussen lig en duisternis is só klein,
maak daarom seker jou hart is rein!